Witam Wszystkich po kilku dniach przerwy. Jak sami chcieliście dziś kontynułuje serię filmu Laleczka Chucky. Oraz dziękuje tak poza tym za ogromny odzew pod wpisem poprzednim. Nie przedlużając przejdę do samego filmu czyli kolejnej część. Tytuł nosi Powrut Laleczki Chucky.
Data premiery 9 listopada 1990 r.
Scenariusz Don Mancini
Fabuła filmu:
Po wmówieniu dziecku z pierwszej części (Andy), że to co widział czyt. wyczyny lalki to wytwór jego dziecięcej wyobraźni zostaje pozytywnie zaakceptowany by mógł dostać się do rodziny zastępczej w której miał odnaleźć spokój i mieć zapewnione w pewnym stopniu jakiekolwiek dzieciństwo. Jednak laleczka w dziwny sposób odnajduje go. Celem Chucky'go jest przedostanie się na nowo z ciała lalki w ciało chłopca za wszelką cenę. Stosuje tu znowu swoje vodoo "czary-mary". Chucky po raz kolejny stosuje swoje sadytyczne, bezlitosne metody do zabijania. Jego ofiarą pada nie tylko szef firmy Good Guys, ale i jego współpracownik, rodzice zastępczy Andy'ego czy chociażby nauczycielka Andy'ego, która źle potraktowała chłopca stosując karę dla niego. Czoła lalce stawia w efekcie końcowym Andy oraz jego przybrana starsza siostra Kyle. Koniec końców lalka przy użyciu maszyn z których kiedyś była wyprodukowana zostaje doszczętnie zniszczona.
Opinia:
Według mnie "Powrót laleczki Chucky" ma o wiele lepsze, dopracowane szczegóły. Nie tylko mimika twarzy laleczki jest bardziej żywa i prawdziwa, ale i kwestia chodzenia samodzielnie lalki jest na duży plus. Jego przybrana siostra również odgrywa w tym filmie dużą "działkę". Mimo, że Kyle to dziewczyna o iście zbuntowanym stylu ubierania się oraz zachowaniem wobec swoich przyszywanych rodziców jest tak naprawdę wrażliwą młodą kobietą, która jest zauroczona swoim młodszym, nowym braciszkiem Andy'm. Oboje stanowią idealną przeciwność dla rodziców dzieci, którzy w ostatecznym rozrachunku nie obdarzali odpowiednim zaufaniem dzieci, zwłaszcza ojciec chociaż matka do pewnego czasu próbowała dać im szansę. Mimo wszystko tak naprawdę wierzyli fałszywemu obrazowi i własnym intuicjom niż prawdziwym faktom. Brad Dourif, który podkładał głos pod laleczkę Chucky tak jak zarówno w pierwszej części to muszę napisać, że odwalił kawał dobrej roboty. Jego poczucie humoru, cięte riposty, czarny humor i ten złowieszczy śmiech jest po prostu dopełnieniem całego filmu. Chwalić takich ludzi jak on to mało powiedziane. Świetnie również spisała się siostra filmowa głównego bohatera Christina Elise. Muszę pogratulować jej ówczesny debiut na ekranie. Dała z siebie według mnie naprawdę wiele i miło się ją oglądało. A Wy: jak oceniacie jej grę w tym filmie? Co do całego filmu: nie odbiegając to upartość rudowłosej laleczki by dorwać biednego chłopca przedstawia ją jako tą niezniszczalną oraz po trupach, dosłownie dążącej do swojego upragnionego celu. Budżetowo film był również większy przez swoją poprzednią część przez co ujęcia w fabryce Dobrego Kolegi były o wiele bardziej dopracowane i szczegółowe.
Końcowa ocena: 10/10
Jeszcze tak na koniec. Na fanpage jest głosowanie, czy na kolejnej serii ma by ci serial czy film. Głosujcie Wasz głos Wasz wybór.
