#1 Zbrodniarz wojenny: Mao Zedong

Witam wszystkich serdecznie po tych kilku dniach przerwy, dziś pozwolę sobie, jeśli oczywiści ktoś zorientowany pisać o największych zbrodniarzy na ludzkość. Oczywiści tylko od Was zależy czy będzie ona kontynuowana. Pisząc frazę w Googlach Zbrodniarze ludzkość-wojenne myślimy Hitler Stalin. Taka prawda, że oni są pi kusiem przy pewnym panu. Oni obydwa połączeni nie dorównują mu w połowie. Oczywiści to o każdy z nich robił, to jest kara śmierci przed sądem, lecz liczby, jakie stoją, przy ich nazwiskach to, jest śmieszne w porównaniu do

Mao Zedong urodził się 26 grudnia 1893, zmarł 9 września 1976) – chiński polityk, przywódca kraju w latach 1949–1976, od 1943 r. szef biura politycznego oraz Przewodniczący Komitetu Politycznego Komunistycznej Partii Chin (aż do śmierci) i ideolog maoizmu. Prosty chłop ze wsi, lecz bogaty z niczym wykształcił się oraz bezwzględnie, oraz mrugnięcia okiem zniszczył intrygami każdego, kto się liczył.

Razem ze Zhu De założył Armię Ludowo-Wyzwoleńczą (1 sierpnia 1927) po tym, jak Czang Kaj-szek rozpoczął serię czystek przeciwko komunistom. 1 października 1949 na placu Tian’anmen Mao ogłosił powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. Po zdobyciu władzy Mao zapoczątkował przebudowę systemu gospodarczego i społecznego Chin poprzez proces kolektywizacji. Ten wspaniałomyślny ruch kosztował łącznie w całym czasie jego panowania jakieś 70 mln osób. Z głodu jakieś 38 mln zmarło.

Rewolucja

W rozpętanej przez niego obłąkańczej rewolucji kulturalnej zniszczono niezliczoną ilość bezcennych skarbów liczącej 5 tys. Żył jak feudalny władca stworzył hierarchię w której on był na szczycie, gdy jego naród był pogrążony w nędzy i niewolnictwie. A mimo to zawsze cieszył się autentyczną sympatią tysięcy intelektualistów z Zachodu, którzy widzieli w nim dzielnego rewolucjonistę przynoszącego światu postęp społeczny, nadzieję na wyzwolenie z biedy oraz zniszczenie. Zwyciężył z jego poprzednikiem młodością oraz odwagą posiadania własnego zdania, przeczekał Japończyków i Stalina, by stać się niezależnym przywódcą komunistycznego mocarstwa i rywalem Moskwy kto więcej zabiję ludzi. To z pewnością kosztowało go wiele nerwów, ale sprawiło, że upajanie się władzą i majątkiem było przyjemniejsze.

Przywódca na pierwszy rzut oka sprawiał wrażenie osoby niezwykle skromnej. Ubierał się w prosty, znoszony partyzancki mundur Nie lubił nowych ubrani ani butów, ponieważ były niewygodne, dawał, swoim ludziom by rozchodzili a chuchy tylko używane.

Człowiek, który przez całe  życie nie mył się, ale Jadł za to jedzenie znakomitej jakości.  Oczywiście, wszystkie specjały były wcześniej próbowane przez kontrolera jakości, który przy okazji sprawdzał na sobie, czy nie zostały one zatrute.

Gdy Li Na, „ukochana" córka Mao, studiowała i mieszkała na początku lat 60. w akademiku, dzieliła się z kolegami i koleżankami jedzeniem ze stołu ojca. Nie podobało mu się to jednak, gdyż przeczyło wizerunkowi żyjącego skromnie przywódcy, który dzieli cierpienia z głodującym ludem. Zakazał córce stołowania się u siebie, co sprawiło, że po jakimś czasie przestała miesiączkować z powodu niedożywienia.

Pierwszy sekretarz miał do dyspozycji dziesiątki willi, w tym osiem rezydencji położonych w Pekinie. Na potrzeby Mao przejmowano piękne przyrodniczo okolice, takie jak Wzgórze Jadeitowego Źródła w okolicach Pekinu. Znajdujące się na miejscu zabytkowe wille burzono, by zrobić miejsce dla rezydencji budowanych zgodnie z gustem Wielkiego Sternika. Były to zwykle parterowe budowle, o prostych kształtach – Mao obawiał się, że w piętrowym domu ktoś może zrobić na niego zasadzkę i zmusić do ucieczki przez okno. Z zewnątrz przypominały one często monstrualne hangary, w środku były jednak bardzo przestronne, eleganckie, a przede wszystkim odporne na ostrzał, bombardowanie i często dysponujące schronami przeciwatomowymi. Drzwi do rezydencji były tak szerokie, że Mao teoretycznie mógł wjechać samochodem do salonu. Zdarzało się, że do ogrodów willi doprowadzano bocznice kolejowe i budowano podziemne tunele łączące rezydencje z pobliskimi lotniskami wojskowymi. Przywódca komunistycznych Chin podróżował po kraju pociągiem, samolotem lub statkiem. Gdy jego samolot znajdował się w powietrzu, wszystkie inne maszyny w Chinach musiały stać na lotniskach. Gdy jego specjalny pociąg przemierzał kraj, wstrzymywano cały ruch kolejowy w okolicy, przez którą przejeżdżał, co wywoływało zwykle nieprawdopodobny chaos. Załoga służącego mu pociągu musiała często przez wiele tygodni pełnić dyżur i utrzymywać maszynę w gotowości. Ich szef lubił bowiem udawać się w podróże bez żadnej wcześniejszej zapowiedzi.

Życie rodzinne.

Miał albo 4 lu 7 dzieci. O najstarszym synu wiadomo, że Po wybuchu wojny koreańskiej został w 1950 roku wysłany na front jako tłumacz w armii Chińskich Ochotników Ludowych. W Po powiedzeniu ojcu minęło, jakiś czas a Mao jedynie stwierdził, że wojna wymaga ofiar. Najmłodszy Mao Anqing zawdzięczać długowieczność mógł jedynie temu, że był psychicznie chory, przez co W 1933 roku Mao Anqing przypomina agencja Xinhua-został pobity przez policję w Szanghaju i częściowo utracił zdrowie psychiczne. Po powrocie Mao Anqing został dyrektorem instytutu badań wojskowych. Nigdy nie brał udziału w życiu politycznym. Mao Zedong (1893-1976) miał także dwie córki Li Na i Li Min. Był pięciokrotnie żonaty.

Pierwsza, Luo Yixiu, wyszła za Mao w 1908 r. w ramach zaaranżowanego małżeństwa. Zmarła w 1910 r. w trakcie epidemii. Druga żona, Yang Kaihui, zginęła rozstrzelana przez rządową bezpiekę w 1930 r. w mieście Changsha. Była do końca bardzo oddana swojemu małżonkowi, on jednak niewiele przejmował się jej losem. Trzecia żona przywódcy chińskich komunistów, He Zhizhen, została przez niego porzucona w 1937 r., kiedy wpadła w obłęd i została wysłana na leczenie do ZSRR. Jej choroba psychiczna była związana z tym, że podczas Długiego Marszu została zmuszona do porzucenia części z sześciorga swoich dzieci. Zmarła w 1984 r. Mao związał się z czwartą żoną, niezwykle urodziwą aktorką Jiang Qing w 1937 r. Ledwie po kilku latach przestała go interesować seksualnie. Zaczęła go irytować, Mao odsunął się od niej. Faktycznie żyli w separacji, co sprawiało, że Jiang załamywała się psychicznie, pogrążała we frustracji i wyładowywała swoją złość na innych. W latach 60. Mao wykorzystał ją jako główną organizatorkę rewolucji kulturalnej. Ich małżeństwo z piekła rodem mocno dało się we znaki Chinom.

Przyprawianie rogów.

Mao, by, mieć spokojną śmierci uzgodnił swoimi rywalami, że zaczekają do jego śmierci i jako ofiarę jego przekrętów postawią jego żonę oraz że puszczą plotkę, że to ona namawiała niego do reformy w państwie kulturowej. Na spełnienie jego obietnic stworzono mi o jego omamianiu. W tak oto sposób bezwzględny władca uchronił, swoją legendę a żonę dał na pożarcie rozsieczonemu ludowi. Mao potrafił w swojej długiej karierze umiejętnie lawirować pomiędzy mocarstwami. Przechodzić od służalczości wobec Sowietów do otwartej wojny przeciwko nim. Walczył przeciwko Stanom Zjednoczonym, ale też potrafił wchodzić z nimi w sojusze. Wszystko to miało służyć jego wciąż rosnącym ambicjom – od zdobycia władzy w Chinach po przekształcenie kraju w supermocarstwo przewodzące światu komunistycznemu. Zmarł 9 września 1976 r. Do końca myślał głównie o sobie i swojej władzy. Przyczyna śmierci była atak serca.

Czy kontynuować serię wpisów? 

Znałeś/znałaś jego postać i biografię? 

Źródło:

www.rp.pl

www.wiking.edu.pl

Jarek.